Language rights and language justice in the constitutions of the world
Faingold, Eduardo D.,, 28, 11-24 (2004),
doi = https://doi.org/10.1075/lplp.28.1.03fai,
publicationName = John Benjamins,
issn = 0272-2690,
abstract= ResumenDerechos lingüísticos en las constituciones del mundoLa presente es una clasificación y un análisis de las constituciones del mundo que tiene como objetivo proporcionar ayuda legal a aquellos paises interesados en promulgar derechos lingüísticos en sus constituciones. El autor estudia 187 constituciones de todo el mundo en búsqueda de términos legales que definan las obligaciones lingüísticas del estado y los derechos lingüísticos de sus ciudadanos. Las naciones “unidas” (“undivided”), e.g. Uruguay y EEUU, adoptan una política constitucional de “manos abiertas” (“hands-off”) con respecto a sus obligaciones y derechos lingüísticos ya que estas naciones tienen (o declaran tener) un gran sentido de identidad nacional y, además, en su territorio no habitan grupos de ciudadanos que buscan la autonomía o la secesión. Por otro lado, las naciones “desunidas” (“divided”), e.g. Bélgica, Canadá y Sudáfrica, adoptan una política constitucional de “manos a la masa” (“hands-on”) ya que en estas naciones habitan grupos lingüísticos difíciles de asimilar o grupos que tienen o buscan la autonomía o la secesión.ResumoLingvaj rajtoj kaj lingva justeco en la konstitucioj de la mondoTiu ĉi klasifo kaj analizo de konstitucioj tra la mondo celas helpi naciojn, kiuj malnetigas lingvajn leĝaĵojn en la propraj konstitucioj. La aŭtoro analizas 187 konstituciojn el ĉirkaŭ la mondo por trovi jurajn difinojn de la lingvaj sindevigoj de la koncerna nacio kaj la lingvaj rajtoj de ĝiaj civitanoj. “Nedividitaj” nacioj, ekzemple Urugvajo kaj Usono, sekvas konstitucian politikon “manojn-for” rilate al lingvaj sindevigoj kaj rajtoj ĉar tiaj nacioj posedas (aŭ pretendas posedi) fortan senton de nacia identeco kaj neniuj grupoj de civitanoj, kiuj havas aŭ celas aŭtonomion aŭ malaliĝon. Aliflanke, “dividitaj” nacioj, kiel ekzemple Belgio, Kanado kaj Sudafriko, sekvas konstitucian politikon de engaĝiĝo ĉar ili posedas neasimilitajn lingvajn grupojn aŭ grupojn, kiuj ja havas aŭ celas aŭtonomion aŭ malaliĝon.,
language=,
type=