1887
Volume 20, Issue 3
  • ISSN 0272-2690
  • E-ISSN: 1569-9889
GBP
Buy:£15.00 + Taxes

Abstract

SAMENVATTINGTaaiplanning als bezinning over taal en maatschappij:de taalkundige ideologie van een geleerde traditieTaalplanning is een traditie die vooral in de jaren 1960 en 1970 bijzonder productief was en in zich een groot optimisme ontwikkelde. De traditie viel wat stil in de jaren 1980, maar kent nu weer een heropbloei, o.m. omwille van de ontwikkelingen in Zuid-Afrika. In deze bijdrage wil ik een evaluatie van de voorbije traditie aansnijden, in het perspectief van de optimalisatie van het theoretisch, conceptueel en methodologisch kader van taalplanning-studies. Ik schets eerst kort de historische ontwikkeling van taalplanning, en ga vervolgens in op enkele ideologische aspecten die in veel traditioneel werk terug te vinden zijn. Ik bespreek achtereenvolgens de courante boutade dat taalplanning geen theoretische achtergrond zou hebben; de intuïtieve beperkingen die taaiplanners zich in hun studies leken op te leggen; de organische visies op taal en maatschappij ; het oligolingualisme en de assumpties van efficiëntie en integratie. Vervolgens vat ik de kritieken van Glyn Williams en Andrew Apter samen. Zij bepleiten een sterkere politieke invalshoek, die taal naast een reeks andere maatschappelijke kenmerken plaatst. Ik sluit af met een pleidooi voor een combinatie van een historiografische en een etnografische benadering in het bestuderen van language planning.RESUMOLingvoplanado kiel debato pri lingvo kaj socio:la lingvistika ideologio de sciencista tradicioLingvoplanado estas tradicio kiu estis tre fekunda cefe en la 1960-aj kaj 1970-aj jaroj kaj kovis en si grandan optimismon. Gi iom fadis en la 1980-aj jaroj, sed nun denove floras, i.a. pro la evoluoj en Suda Afriko. Mi ci tie ekanalizas la tradicion de la pasinteco cele al plibonigo de la teoria, koncepta kaj metodologia kadro de studoj pri lingvoplanado. Mi koncize skizas la historian evoluon de lingvoplanado, kaj poste tusas aron da ideologiaj aspektoj kiujn oni renkontas en multaj el la tradiciaj laboraĵoj. Mi diskutas la aserton ke lingvoplanado ne havus teorian fonon, la intuiciajn limigojn kiujn lingvoplanantoj sajnis starigi al siaj propraj studoj, la organajn konceptojn de lingvo kaj socio, plurlingvismon, kaj la premisojn de efikeco kaj integrado. Mi resumas la kritikojn de Glyn Williams kaj Andrew Apter, kiuj pledas por pli politika aliro en kiu lingvo estas unu el aro da sociaj faktoroj. Fine mi pledas por tio ke en la studado de lingvoplanado oni uzu kombinon el historiografia kaj etnografia aliroj.

Loading

Article metrics loading...

/content/journals/10.1075/lplp.20.3.01blo
1996-01-01
2024-03-19
Loading full text...

Full text loading...

http://instance.metastore.ingenta.com/content/journals/10.1075/lplp.20.3.01blo
Loading
  • Article Type: Research Article
This is a required field
Please enter a valid email address
Approval was successful
Invalid data
An Error Occurred
Approval was partially successful, following selected items could not be processed due to error