La tirannia della tastiera: Il caso dell’ortografia piemontese

St’articol-sì a discut, al fin ëd na pì bona pianificassion, le doi ortografie che a esisto ancheuj për scrive ël piemonteis: la Pacòt-Viglongh e la Villata-Eandi. Le doe grafie a son giudicà scond soa validità për jë specialista ëd lenghistica, scond l’imagine identitaria e sòcio-lenghistica che a rapresento për ël piemonteis, e scond quant che a son belfé o malfé da dovré ansima al web e con ij neuv mojen dla comunicassion medià da la Rej. St’ultim parameter a sarà andicà coma ël pì cogent e ël pì amportant për ij travaj ëd progetassion e revision dl’ortografia dël piemonteis e dj’autre lenghe regionaj e minoritarie dl’Italia. Dòp d’avej armarcà, conforma a l’opinion ëd vaire autri autor, che ël model ëd pianificassion còrsa a l’é col che as peul dovré mej con ël piemonteis, as propon, come ortografia da serne për mostrela ant le scòle e për l’usage ansima a l’internet, ai giornaj, ai liber evf., na version un pò cangià dla Pacòt-Viglongh, visadì la grafia ch’a l’é staita dovrà për scrive ës sunt-sì.