Language Problems and Language Planning - Volume 12, Issue 3, 1988

RESUMOLa rilato lingvo-kulturo en internaciaj organizaĵoj: Cele al sociologio de internaciaj organizaĵojNepraĵo por kompreni la laboron de internaciaj organizaĵoj estas la rilato lingvo-kulturo. Tiu rilato estas observebla en internaciaj organizaĵoj je ĉiuj niveloj kaj ĝi funda-mentas ĉiujn iliajn agadojn. Multaj malfacilaĵoj obstaklas la studon de tiu komplika rilato, interalie la negativa bildo de internaciaj organizaĵoj, kiu ekestis en si mem parte pro la rilato lingvo-kulturo. Nuntempe ne ekzistas adekvata priskribo de tiu rilato en internacia kunteksto. Nova disciplino estas bezonata: la sociologio de internaciaj organizajoj.SUMMARYThe Relationship between Language and Culture in International Organizations: Toward a Sociology of International OrganizationsUnderstanding the work of international organizations is crucially dependent on the relationship between language and culture. This relationship may be observed in international organizations at various levels and it underlies their activities. Numerous difficulties attach to the study of this complex relationship, among them the negative image of international organizations, for which the language-culture relationship is itself partially responsible. Currently there exists no adequate definition of this relationship in the international context. A new discipline is needed: the sociology of international organizations.

SOMMAIRELe rayonnement du Dioula et du français populaire en Côte d'Ivoire: Son rapport à la politique linguistiqueCet article montre, à travers une présentation de la situation sociolinguistique de la Côte d'Ivoire, que: (1) le Français Standard, en dépit de son statut de langue nationale et officielle et de son prestige, n'a pu s'établir comme une langue de masse et est menacé dans son rôle de moyen de communication majeur par deux lingua francas: le Dioula et le Français Populaire; (2) l'intégration socioeconomique minimale, le taux élevé des renvois scolaires, l'importance de l'exode rural et l'immigration internationale ont considerablement renforcé cette tendance; (3) les lingua francas, et plus particulièrement le Dioula, peuvent devenir langues nationales malgré la résistance des populations à une nouvelle politique langagière. Cet article conclut que l'usage répandu d'une langue ne signifie pas toujours l'adoption de celle-ci comme langue nationale ou langue officielle.RESUMOLa disvastiĝo de la djula lingvo kaj la popola franca en Ebura Bordo: Implicoj je la lingva politikoLa aŭtoro montras, per priskribo de la socilingvistika situacio de Ebura Bordo, ke: (1) la norma franca lingvo, malgraŭ sia nacia kaj oficiala statuso kaj sia prestiĝo, ne estab-liĝis kiel la lingvo de la popolo kaj estas minacata en sia rolo de ĉefperilo de interetna komunikado de du interlingvoj, la djula kaj la popola franca; (2) la malforta sociekonomia integriĝo, la alta nombro de nefinantoj lernejaj kaj la graveco de interna kaj internacia migrado konsiderinde plifortigis tiun tendencon; (3) la interlingvoj, precipe la djula, havas perspektivon por fariĝi naciaj lingvoj malgraŭ tio, ke la homoj mem ne tre forte subtenas la ideon de nova lingva politiko. La aŭtoro konkludas, ke la ĝenerala utiligo de difinita lingvo ne nepre kondukas al ĝia akceptiĝo kiel nacia aŭ oficiala lingvo.

SUMARIOEl catalán y el castellano como lenguas de prestigio: Una historia de dos ciudadesEl catalan, idioma minoritario de la Peninsula Ibérica, a pesar de gozar de gran prestigio, es clasificado a veces de manera incorrecta. Algunos lingüistas lo han tildado de lengua de poca importancia, otros lo han catalogado como "dialecto del castellano." Sin embargo, el catalan es la lengua preferida no solo de las clases altas, sino también de los hijos de los inmigrantes de habla castellana en Cataluna. Esto es de gran importancia ya que es una de las regiones mas ricas e industrializadas de España.El catalan no goza del mismo prestigio en todas las regiones donde se habla. En la franja catalanoparlante de Aragon, el proceso de "normalizaciôn lingiiistica" no esta muy avanzado, y es el castellano la lengua que se usa en situaciones oficiales. Además, en una ciudad "catalanista" de la costa mediterrânea, incluso los hijos de familias castellano-parlantes prefieren muchas veces identificarse como catalano-hablantes. Frente a tal variedad de opiniones sobre el prestigio del catalan, este artículo trata de analizar la apreciaciôn lingiiistica de tal idioma segûn tres criterios básicos: (1) comentarios directos sobre el valor del catalan o del castellano; (2) el porcentaje de castellanismos que se emplean en las entrevistas que realicé para este trabajo; y (3) el conocimiento de un solo término o lexema para un concepto léxico dado.Este mode de análisis trata de definir el prestigio lingüistico basado en las declaraciones de los mismos catalanoparlantes. La observaciôn y grabaciôn de cambios de lengua y de comentarios sobre la apreciaciôn lingiiistica nos da una idea mas clara del grado de exito de la "normalizaciôn lingiiistica"; es decir, la medida en que el catalan se ha extendido a todos los niveles sociales y a todos las situaciones.RESUMOLa kataluna kaj kastilia kiel prestiĝaj lingvoj: Rakonto de du urbojLa kataluna minoritata lingvo, kiu ĝuas grandan formalan prestiĝon, estas ofte misklasifita, eĉ fare de spertaj lingvistoj. Foje nomata "dialekto de la kastilia hispana," foje konsiderata kiel malaltstatusa lingvo, la kataluna estas efektive parolata en unu el la plej riĉaj, plej evoluintaj regionoj de Hispanic Ĝi ankaŭ estas la preferata lingvo kaj de la surloke naskita administra klaso kaj de la infanoj de kastiliparolantaj enmigrintoj.Tarn en, la kataluna ne ĝuas egalan statuson en ĉiuj regionoj, kie ĝi estas parolata. En la katalunparolanta orienta bordo de Aragono, ekster la vera Katalunio, oni faris nur etajn paŝojn al la lingva normaligo de la kataluna, kaj la kastilia restas la lingvo de formalaj situacioj. Sed en lingve tre konscia urbo laŭ la kataluna marbordo, eĉ infanoj el kastiliparolantaj familioj of te preferis identigi sin kiel denaskajn parolantojn de la kataluna. Fronte al tiel variaj sintenoj koncerne la katalunan, la nuna artikolo celas analizi lingvan prestiĝon laŭ tri bazaj faktoroj: (1) rektaj komentoj pri lingva statuso; (2) la procentaĵo de kastiliaĵoj uzataj de katalunaj parolantoj; kaj (3) scio de unuopa norma termino por difinita leksika koncepto. Ĉion ĉi la aŭtoro eltiris per normigita lingva intervjuo.Tiu analiza metodo celas difini prestiĝon laŭ la parolantoj, kiuj efektive utiligas la lingvojn. Rekta observado kaj registrado de lingvouzo kaj kodŝaltado donas pli klaran bildon de la sukcesoj kaj malsukcesoj de la "lingvonormaliga" procedo en diversaj regionoj, t.e. la grado, ĝis kiu la kataluna etendiĝis jam al ĉiuj sociaj niveloj kaj situacioj.

RESUMENProblemas idiomáticos reflejadas en poesías hebreas para niñosEl présente estudio, dedicado a temas idiomáticos y lingüísticos, es el resultado de un trabajo de investigación de poesías hebreas para niños. La investigación revela que varias de las poesías están dedicadas a renovación idiomática y a problemas de estandarización. Taies problemas son presentados aquí por medio de poemas infantiles a modo de ilustración del dilema histórico y sociolingüístico del renacimiento de la lengua hebrea. El artículo enfoca cuatro áreas, a saber: (1) el renacimiento del Hebreo y la contributión de la Segunda Inmigración (1904-1914); (2) conflictos referentes a la electión del Hebreo como lengua national; (3) tendencias normativas y no-normativas del lenguaje; (4) discrepancia de generaciones en el uso y sus razones. A pasar de que el número de poem as infantiles, los cuales han sido dedicados a problemas idiomáticos, es relativamente pequeño, su existencia prueba sin duda la importancia asignada a tal problemática. Sus actitudes reflejan la positión concerniente al renacimiento de la lengua, su pureza, como así su correcto uso en la sociedad israelí. Los poetas lograron describir en pocas líneas lo que fue tratado ampliamente en artículos y libros de estudiosos.RESUMOLingvaj problemoj prezentitaj en hebreaj porinfanaj poemojLa nuna studo, dediĉita al lingvaj kaj lingvistikaj demandoj, rezultas el gênerala superrigardo de hebreaj porinfanaj poemoj. Tiu superrigardo montris, ke pluraj tiuj poemoj traktas la lingvan revivigon kaj problemojn de normigo. La poemoj rolas kiel ilustraĵoj de la historia kaj socilingvistika dilemo frontata en la revivigo de la hebrea lingvo. La aǔtoro traktas kvar demandojn: (1) la revivigon de la hebrea kaj la kontribuon de la Dua Enmigrado; (2) konflikton pri la elekto de la hebrea kiel nacia lingvo; (3) normajn kaj nenormajn kreajn emojn en la lingvo; (4) generaciajn diferencojn en la lingvouzo. Kvankam la nombro de porinfanaj poemoj, kiuj traktas la problemojn de la hebrea lingvo, estas malgranda, oni ne povas dubi, ke la poetoj konsideras tiujn problemojn gravaj. Iliaj starpunktoj montras ilian preokupiĝon pri la revivigo de la lingvo, ĝia pureco, kaj ĝia ĝusta utiligo en la kunteksto de la israela socio. Tiuj ĉi poetoj sukcesas priskribi en siaj mallongaj kaj simplaj poemoj aferojn, kiujn erudiciuloj diskutas je granda amplekso en siaj superkleraj libroj kaj artikoloj.