- Home
- e-Journals
- Language Problems and Language Planning
- Previous Issues
- Volume 13, Issue, 1989
Language Problems and Language Planning - Volume 13, Issue 3, 1989
Volume 13, Issue 3, 1989
-
Somali Language and Literacy
Author(s): Regina Mezeipp.: 211–223 (13)More LessRESUMOLa Somalia lingvo kaj alfabetigoLa 21-an de oktobro 1972, la dekdujara registaro de Somalio finis jam longan debaton kaj decidiĝis pri latina alfabeto por reprezenti la sonojn de la Somalia lingvo. Antaŭe, la somalian oni pludonis de generacio al generacio per buŝa tradicio sen skriba formo, dum la urbanigita, klera elito skribis angle, itale aŭ arabe. Plejparte la lando restis analfabeta je nivelo de 90% ĝis 95%.Post starigo de la oficiala ortografio, signifaj sanĝoj okazis en la lernejoj, kaj oni lancis nacian alfabetigan kampanjon, kiu atingis ankaŭ la somaliajn nomadojn. Mezlernejanoj fariĝis instruistoj en la servo de la stato, la amasmedioj prezentis specialajn programojn kaj lecionojn, anoj de la registaro kaj la armeo estis devigataj lerni la lingvon, kaj plenkreskula edukado trovis lokon en la eduka sistemo.Takso de la Somalia kleriga kampanjo prezentas varian bildon. Kvankam la registaro en Mogadiŝu pretendis 60-procentan alfabetecon post la kampanjo de la mezaj 70-aj jaroj, tiu cifero estas pridubinda, kaj pli aktualaj studoj sugestas, ke la nuna alfabeteco povus esti ne pli ol 30 % . Tamen, tiu cifero altas en Afriko, kaj konsistigas signifan atingon en nomada socio plagumita laŭvice de sekeco, malrico kaj militaj konfliktoj. Nedisputata estas la sukcesa konverto de la lernejoj, de la elementa nivelo gis la Nacia Universitato, al la Somalia lingvo kiel instrumedio, cio ci kun signifa kresko de la nombro de lernejanoj.En la skribo de la lingvo, somaliaj ortografoj liveris la rimedojn, per kiuj lingvo bazita je paŝta vortaro povus esti vastigita por plenumi la lingvajn bezonojn de moderniĝanta socio. Tion ili faris ĉefe per ekspluato de la apartaj strukturo kaj dinamismo de la somalia. Krome, la Somalia "literaturo," precipe la poezio, estis nun transdonebla en skriba formo, tiel garantiante pliajn generaciojn de pluvivo.Certe, la Somalia sperto estas unika. Tamen, ĝi proponas valorajn enrigardojn en ling-voinstruadon kaj alfabetigon en ĉiuj kulturoj, emfazante la gravecon de forta registara engaĝiĝo, uzo de la amasmedio, starigo de alfabetiga korpuso, utiligo de arta esprimiĝo, kaj rekono de ortografio kiel ŝlosila elemento en lernado.SOMMARIOLingua ed alfabetismo somalesiIl 21 Ottobre del 1972, il giovane governo somalese, al potere da solo 12 anni, ha risolto un dibatito interminabile; cioè, il governo decise di adoperare grafemi latini per rap-presentare fonemi somalesi. Generazioni anterior tramandavano la loro lingua oralmente, mentre l'elite della nazione si serviva dell'inglese, dell'italiano o dell'arabo per le loro co-municazioni scritte. Per il resto del paese il tasso dell'analfabetismo toccava dal 90 al 95 per cento della popolazione.Stabilità l'ortografia ufficiale, cambiamenti di maggior peso si sono introdotti nelle scuole ed una lotta contro l'analfabetismo si e lanciata, arrolgendo tutti i ceti sociali, anche quello nomade. Studenti di liceo diventarono insegnanti, i mass media presentarono pro-grammi e lezioni particolari, impiegati statali e dipendenti militari furono costretti ad im-parare la lingua e scuole per adulti si formarono in tutto il paese.Una valutazione di questi sforzi svolti dalle autorità somalesi nella loro lotta contro l'analfabetismo ci rende risultati ambigui. Benchè il governo centrale abbia rivendicato che l'alfabetismo sia salito a circa 60 per cento dopo la suddetta campagna alla meta degli anni settanta, le cifre sono state contestate da critici competenti e ricerche recenti suggeriscono che l'attuale tasso di alfabetismo sfiori il 30 per cento. Nonostante ciò, il tasso e segnalatamente elevato quando lo si paragona con altri paesi africani. In somma, l'ultima cifra mostra chiaramente un notevole successo, particolarmente se si rende conto che quella società nomade era nel contempo afflitta da povertà perenne, lotte intestine continue, e da una seccita durante decenni. In oltre, nessuno, nemmeno i più accaniti critici, può mettere in dubbio ne'lla riuscita inserzione della lingua nazionale a tutti i livelli dell'insegnamento, dalle scuole elementari fino all'università, né l'aumento cospicuo delle matricolazioni.Nello scrivere della loro lingua, gli ortografi somalesi hanno saputo sfruttare gli elementi strutturali e dinamici della lingua nazionale, fornendo mezzi con cui trasformare una lingua fondamentalmente nomade e pastorale. Per runderla più risponsiva ai bisogni di una società in via di trasformazione. Altro fatto notevole è che la letteratura di questo popolo, particolarmente la sua poesia, fin allera tramandata oralmente, oggi e documen-tata, così assicurandosi la sopravvivenza fra generazioni futuri.L'esperienza somalese ci può sembrare un caso unico, ma, infatti, ci presenta con alcuni informazioni pregeroli sull'insegnamento e la diffusione di una lingua. Mette in rilievo l'importanza dell'impegnamento decisivo di un governo, lo sfruttamento utile e sagace dei mass media e quello d'un corpo d'insegnanti, l'uso didattico dell'espressività artistica, e in fine, Fimpostazione di uno standard ortografico—tutti funzioni essenziali per Finsegnamento e Fapprendimento in qualunque centesto culturale.
-
Language Revival in France: The Regional Idioms
Author(s): G. Tod Slonepp.: 224–242 (19)More LessRESUMOLingva revivigo en Francio: La regionaj idiomojPer akceptiĝo de la Rezolucio Kuijper en 1987, la eŭropaj regionaj lingvoj ŝoviĝis en la unuan vicon. Analizo de la situacio en Francio bone ilustras la demandon, ĉar tiu lando entenas ene de siaj limoj ne malpli ol sep regionajn lingvojn, kaj montriĝis aparte malema agnoski la rajtojn de regionaj lingvoj. Tiu sinteno kontraŭas la francan politikon antaŭ-enigi sian lingvon eksterlande kaj samtempe denunci la negativan influon de la angla. Efektive, ne nur temas pri tio, ke la bretona, cataluna, okcitana, vaska kaj korsika, kaj la germanaj kaj nederlandaj dialektoj, restis sen akceptigo en Francio, sed, ke ili submetiĝis al severa persekuto tra la jaroj kaj ĝenerale suferis la negativan influon de la franca.La artikolo prezentas historian superrigardon de franca regionlingva leĝfarado kaj analizon de la nuna stato de la regionaj idiomoj en edukado, la amasmedioj kaj la regis-taro. La aŭtoro ekzamenas la naciajn kaj internaciajn organizajojn kreitajn por antaŭenigi la malpli uzatajn lingvojn, kaj esploras la regionlingvan demandon en la kunteksto de la translima merkato proponita por la jaro 1992.SOMMAIRELa reprise des langues en France: Les langues régionalesL'adoption de la Résolution Kuijper par le Parlement européen, en 1987, a mis au premier plan les langues régionales de l'Europe. Nous examinerons la situation en France pour illustrer cette question du fait que ce pays compte non moins de sept langues régionales, et qu'il se montre particulièrement peu disposé à reconnaître les droits de ses minorités linguistiques ce qui est en contradiction avec sa politique de promouvoir le français à l'étranger en même temps que ses dirigeants déclament l'influence néfaste qu'exerce l'anglais sur la langue nationale. Non seulement le breton, l'occitan, le catalan, le basque, le corse, le flamand, l'alsacien et le francique n'ont pas été pleinement acceptées par le gouvernement central mais elles ont également été soumises à une persécution terrible au fil des ans et ont été largement contaminées par l'influence de la langue dominante, c'est-à-dire du français.Nous présenterons donc un survol historique de la législation adoptée en France au sujet des langues régionales et une analyse de la situation actuelle de ces dernières au sein du système éducatif, des media et des niveaux gouvernementaux. Les organisations nationales et internationales créées aux fins de promouvoir les soi-disantes "langues moins répandues" et la question des langues régionales dans le contexte de l'Europe de 1992 seront également examinées.
-
Développement, aménagement linguistique et terminologie: Un mythe? L'exemple de la malgachisation
Author(s): Jean-Claude Boulangerpp.: 243–263 (21)More LessRESUMOLingvoplanado, socia evoluigo kaj terminologio: Ĉu mito? La ekzemplo de MadagaskaroLa kunteksto de franca lingvouzo liveras fonon por komparo inter Kebekio kaj Madagaskaro, du ŝtatoj, kiuj aktive realigas projektojn de lingva modernigo. En Kebekio, la franca estas la origina denaska lingvo, dum en Madagaskaro ĝi estas adoptita. En la kebeka socio, la franca konsistigas la celon de la lingvoplanado, dum en Madagaskaro gia rolo kiel deiropunkto ne estas komplete klara. Oni analizas la du situaciojn el la du neapartigeblaj vidpunktoj de politiko kaj lingvistiko. Krome, lingva antaǔenigo estas ligita al teknologia transigo, kiu antaǔsupozigas regon super importita teknologio. Čiu ajn tia rego havas plurajn aspektojn; precipe, alkutimiĝo al la objektoj kaj konceptoj ligigas kun la tereno de lingvouzo, kiu estas aparte sentoplena en antaǔindustriaj landoj. La aǔtoro faras distingon inter la enkonduko de terminologio ene de socio kies lingvo estas bone dokumentita, kaj gia enkonduko ene de socio al kies lingvo mankas vortaroj kaj grama-tikaj libroj.SUMMARYLanguage Planning, Social Development, and Terminology: A Myth? The Example of MadagascarThe context of French language use serves as a background for a comparison between Québec and Madagascar, two states that are actively engaged in linguistic modernization projects. In Québec, French is the original mother tongue, whereas in Madagascar it is an adopted one. For Québec society, French constitutes the goal for language planning, whereas for Madagascar society, its status as the starting point is not completely clear. The analysis of the two situations is conducted from the two inseparable viewpoints of politics and linguistics. In addition, language promotion is related to technological transfer, which presupposes control over and mastery of imported technology. Any such control involves several aspects; in particular, familiarization with the objects and concepts involves the area of language use, which is especially sensitive in preindustrial nations. The author distinguishes the introduction of teminology within a society for which the language is well documented from its introduction within a society whose language is lacking in dictionaries and grammars.
-
The Official-Language Movement in the United States: Contexts, Issues, and Activities
Author(s): Thomas Amorosepp.: 264–279 (16)More LessRESUMOLa movado por oficiala lingvo en Usono: Kunteksto, problemoj, agadojLa distingo de Heath inter lingvo kiel "simbolo" kaj lingvo kiel "ilo" estas esenca por kom-preni la aktualan movadon por oficiala lingvo en Usono, kaj por kompreni ĝiajn plej elstarajn proponantojn la senprofitcelajn organizaĵojn Usono Angla (U.S. English) kaj Angla Unue (English First). Kvankam la eldonaĵoj kaj presaĵoj de tiuj organizajoj ja emfazas la gravecon de oficiala lingvo kiel ilo de facila komunikado, pleje gravas al ili la simbola valoro de legigo de la angla lingvo en tiun statuson. La organizajoj konsideras la akiron de la angla lingvo fare de novaj enmigrintoj kiel elprovon de la lojaleco de tiuj enmigrintoj al la nova lando kaj ĝiaj valoroj—kiel evidentiĝas kiam oni zorge ekzamenas plurajn agadojn de la organizajoj. Ili ŝajne supozas, ke Usono iam konsistigis sendividan unulingvan nacion kaj ke la "fandopota" sperto de antaǔaj ondoj de enmigrintoj rezultigis same lingvan kiel ekonomian asimiligon, car laǔ ili la du intime kunligiĝas. Tiu ideo montriĝas mito (kvankam ja potenca mito) pro almenaǔ du kialoj. Usono neniam estis unulingva, kaj enmigrintoj ne ciam asimiliĝis lingve, eĉ dum ili promesis lojalecon al sia adoptita lando kaj alprenis ĝiajn valorojn. Proponantoj de oficiala lingvo (kiel ankaü la plejparto de usonanoj) do devas distancigi sin de antaǔsupozoj evidente falsaj koncerne la historion de lingvouzo en ilia lando, kaj ili devas ekkonsideri multlingvismon kiel nacian ricajon.RESUMENEl movimiento para una lengua oficial en Estados Unidos: Los con-textos, cuestiones y actividadesLa distinción de Heath entre el lenguaje como "simbolo" y como "instrumento" es esen-cial a la comprensión del movimiento actual para una lengua oficial en Estados Unidos y a la comprensión de sus dos partidarios más destacados, las organizaciones U.S. English y English First. Aunque las publicaciones y literatura impresa de estas organizaciones den énfasis a la importancia de una lengua oficial como instrumento para facilitar la comu-nicación, lo importante para ellos es el valor simbólico de elevar el inglés a esta categoría por medio de la legislación. Estos grupos consideran la adquisición del inglés por los nuevos inmigrantes a los EEUU una prueba de lealtad a su nuevo país de parte de estos inmigrantes, como bien lo demuestra un examen cuidadoso de las actividades de estas organizaciones. El supuesto parece ser que anteriormente los Estados Unidos era una nación monolingüe sin costuras y que la experiencia del "crisol" (melting pot) que pade-cieron las olas previas de inmigrantes produjo en ellas una asimilación en la lengua tanto como en la economía, dado que éstas se relacionan tan intimamente. Resulta sin embargo que esta idea es un mito (aunque poderoso) por dos razones. Los Estados Unidos no ha sido nunca monolingüe, y los inmigrantes no se han asimilado siempre lingüisticamente, aún cuando juraban lealtad a su país adoptivo y abrazaban sus valores. Por lo tanto, los partidarios de una lengua oficial (y la mayor parte de los nortamericanos con ellos) nece-sitan desenganarse de estos falsos supuestos de la historia del uso lenguaje en su país y llegar a reconocer el multilingüismo como un recurso nacional.
-
The Common Language of Liberty
Author(s): Kurt E. Müllerpp.: 280–290 (11)More LessRESUMOLa komuna lingvo de liberecoLa artikolo malakceptas la miton de usona lingva historio, kiu prezentas asimiliĝan bildon de unulingva parolantaro de la angla. La aǔtoro notas ekzemplojn de pluralismo ekde la kolonia epoko gis hodiaǔ kaj apartajn kontribuojn de lingvaj minoritatoj al eventoj en usona historio. Li kontrastigas ilin kun opozicio flanke de la majoritata enloĝantaro al la uzo kaj konservo de aliaj lingvoj. Tiu opozicio ne monolitas: ekzistas ekzemploj en la deknaǔa jarcento de angleparolantoj, kiuj sercis dulingvan edukadon por siaj infanoj, kaj de antagonismo inter ŝtataj edukaj instancoj kaj lokaj distriktoj rilate lingvokonserva-don. Ciferoj prenitaj aǔ deduktitaj el la popolnombrado de 1980 montras, ke, kvankam la dulingva enloĝantaro konsistigas nur 10,97% de la tuto, denaskaj usonanoj de denaske usonaj gepatroj, kiuj tamen parolas la francan, germanan aǔ hispanan hejme, nombriĝis per milionoj.ZUSAMMENFASSUNGDie Gemeinsame Sprache der FreiheitDer Beitrag stellt sich gegen eine Interpretation amerikanischer Geschichte, die eine Assimilation verschiedener Völker in eine Englisch sprechende einsprachige Gesellschaft vorgibt. Beispiele des Vielvölkertums seit kolonialen Zeiten und Beiträge linguistischer Minderheiten zu Spitzenereignissen amerikanischer Geschichte werden notiert und in Gegensatz zum Widerstand der Mehrheit gegen die Muttersprachenerhaltung der Minderheiten gestellt. Dieser Widerstand ist nie einstimmig gewesen, da es Beispiele im 19. Jht. (wie auch im 20.) gibt, von einsprachigen Englischsprechenden, die ihre Kinder in zweisprachige Schulen schickten. Kurz danach erfahren wir die Opposition staatlicher Schulbehörden, die sich dagegen stellten, daß Schulbezirke in gewissen Gegenden die Muttersprache einer Gruppe erhalten wollten.Ziffern aus der Volkszählung 1980 zeigen eine zweisprachige Minderheit, die zwar nur auf 10,97% der ganzen Bevölkerung kommt, aber es ergibt sich 8,1 Millionen gebürtige Amerikaner, deren Eltern auch gebürtige Amerikaner waren, die Deutsch, Französisch oder Spanisch als Muttersprache verwenden.
-
Pour une autre politique des langues au Soudan
Author(s): Musa Abdelrahman Abakarpp.: 291–297 (7)More LessRESUMOCele al alia lingvopolitiko en SudanoLa aǔtoro mallonge priskribas la lingvan situacion en Sudano cele al evidentigo de la etna kaj lingva diverseco, kiu karakterizas tiun landon. Li montras la efektivan korelacion inter la uzado de tiuj lingvoj kaj ekonomiaj, politikaj kaj sociaj faktoroj, por tiel trabati la limigitan kadron de ellistigo de lingvoj kaj parolantoj, kiu estas tro kutima en studoj de multlingveco. Li krome emfazas la gravecon de la nocio de vehikuleco kiel objektiva donitaĵo se oni volas mezuri la veran naturon de lingva diverseco. Pro tio, li traktas la arabajn dialektojn de la nordo same kiel tiujn de la sudo, kie la situacio ŝajnas esti aparte komplika. Fine, la procedo de arabigo de la lando estas esplorata por substreki la ligon inter la lingva kaj religia faktoroj kaj la efiko de tiu procedo je la parolantoj de indiĝenaj lingvoj. Konklude, la aütoro proponas lingvan politikon, kiu, prenante en konsideron la plurlingvan karakteron de la sudana socio, celas al starigo de ekvilibro inter la diversaj etnaj komponentoj de la lando.SUMMARYToward a Different Language Policy in the SudanThe author provides a brief description of the language situation in the Sudan to show its ethnic and linguistic diversity. Departing from the prevailing tendency in studies of multilingualism, namely, the narrow enumeration of languages and speakers, he examines the actual correlation between language use and economic, political, and social factors. He stresses the importance of the notion of vehicular language as an objective means of measuring the true nature of linguistic diversity. Thus he includes in his study the Arabic dialects of the north as well as those of the south, where the situation seems particularly complicated. Finally, the process of the arabization of the country is studied to underline the link between linguistic and religious factors and the impact of this process on speakers of the vernacular. The author concludes by recommending a language policy that would take the multilingual character of Sudanese society into consideration and would aim for the establishment of an equilibrium among the various ethnic elements in the country.
Volumes & issues
-
Volume 48 (2024)
-
Volume 47 (2023)
-
Volume 46 (2022)
-
Volume 45 (2021)
-
Volume 44 (2020)
-
Volume 43 (2019)
-
Volume 42 (2018)
-
Volume 41 (2017)
-
Volume 40 (2016)
-
Volume 39 (2015)
-
Volume 38 (2014)
-
Volume 37 (2013)
-
Volume 36 (2012)
-
Volume 35 (2011)
-
Volume 34 (2010)
-
Volume 33 (2009)
-
Volume 32 (2008)
-
Volume 31 (2007)
-
Volume 30 (2006)
-
Volume 29 (2005)
-
Volume 28 (2004)
-
Volume 27 (2003)
-
Volume 26 (2002)
-
Volume 25 (2001)
-
Volume 24 (2000)
-
Volume 23 (1999)
-
Volume 22 (1998)
-
Volume 21 (1997)
-
Volume 20 (1996)
-
Volume 19 (1995)
-
Volume 18 (1994)
-
Volume 17 (1993)
-
Volume 16 (1992)
-
Volume 15 (1991)
-
Volume 14 (1990)
-
Volume 13 (1989)
-
Volume 12 (1988)
-
Volume 11 (1987)
-
Volume 10 (1986)
-
Volume 9 (1985)
-
Volume 8 (1984)
-
Volume 7 (1983)
-
Volume 6 (1982)
-
Volume 5 (1981)
-
Volume 4 (1980)
-
Volume 3 (1979)
-
Volume 2 (1978)
-
Volume 1 (1977)
Most Read This Month
Article
content/journals/15699889
Journal
10
5
false
