Language Problems and Language Planning - Volume 16, Issue 2, 1992

RESUMENModelos para política lingüistica en Sudâfrica después del "Apartheid"Las reformas polfticas que se estân llevando a cabo actualmente en Sudâfrica se manifiestan también en nuevas ideas sobre posibles polfticas lingüísticas en la Sudâfrica del futuro. El artículo delinea los antecedentes de la discusión actual y trata algunas de las propuestas más significativas respecto a una politica lingüistica en Sudâfrica después del "apartheid". Todas estas sugerencias concuerdan en que las lenguas negras desempeñarán un papel más importante mientras que el africaans (actualmente una de las lenguas oficiales) perderá hasta cierto punto su estatus. Es probable que el inglés se convierta en el principal idioma oficial. El artículo concluye con una breve discusión sobre proyectos similares en otros campos, como el de los medios de comunicación y de las letras.RESUMOLingvoplanaj modeloj en Sudafriko post la rasapartigoLa politikaj reformoj nun okazantaj en Sudafriko speguligas en novaj ideoj pri eblaj estontaj lingvaj politikoj por tiu lando. Oni ĉi tie elpaŭsas la fonon de la nuna debato kaj pridiskutas iujn el la plej gravaj sugestoj por lingva politiko en Sudafriko post la rasapartiga politiko apartheid. En ĉi tiuj sugestoj nigrulaj lingvoj havas pli gravan rolon, dum la afrikansa (unu el la nunaj oficialaj lingvoj) perdas iom el sia statuso. La angla versajne farigos la plej grava oficiala lingvo. La artikolo finigas per mallonga rigardo al simila planado en aliaj terenoj, kiel ekzemple la amasmedioj kaj belarto.

SUMMARY"Immigrant Languages" and the French School SystemThe situation of children who continue to be called "immigrant" in France, even though most of them were born or raised there, is paradoxical to say the least. On one hand, the government seeks to integrate the foreign communities established in France, and this would tend to relegate language maintenance to the sphere of private life. But at the same time, education experts have since 1970 imposed the idea that a foreign child will only learn his or her second language well (French in this case) only if he or she first learns to speak, read and write his/her "mother tongue" or "language of origin". Such culturally determined notions have dictated specific policies in the public schools which in fact often serve to create segregation.This article attempts, in sociolinguistic and historic perspective, to analyze a situation which concerns a large fraction of the school population in France, in four parts: (1) The status of foreigners and their languages in France and the social representations surrounding them; (2) Government policy concerning foreign pupils and languages in public schools since 1970; (3) Volunteer associations and "mother tongue" maintenance; (4) Family strategies.RESUMO"Enmigrulaj lingvoj" : kaj la franca lerneja sistemoLa situacio de tiuj infanoj, kiujn, kvankam naskitaj kaj edukitaj en Francio, oni daŭre nomas "enmigrintoj", estas, minimume dirite, paradoksa. Unuflanke, la registaro celas integrigi la eksterlandajn komunumojn establitajn en Francio, kaj tio emus al sovo de lingva konservado al la sfero de la privata vivo; sed aliflanke edukistoj ekde 1970 trudas la ideon, ke eksterlanda infano bone lernos sian duan lingvon (ci-kaze la francan) nur se li/si unue lernos paroli, legi kaj skribi sian "denaskan lingvon" au "lingvon de origino". Tiaj kulture determinitaj nocioj diktis specifajn politikojn en la publikaj lernejoj, kiuj ofte kreas izoligon.La aŭtoro celas, laŭ socilingvistika kaj historia perspektivo, analizi situacion, kiu tuŝas grandan nombron de lernejanoj francaj, en kvar stadioj: la statuso de eksterlandanoj kaj iliaj lingvoj en Francio, kaj la sociaj prezentiĝoj, kiuj ĉirkaŭas ilin; registara politiko pri ekster-landaj lernejanoj kaj lingvoj en publikaj lernejoj de post 1970; volontulaj asocioj kaj konservado de "denaskaj lingvoj"; familiaj strategioj.

SOMMAIRELa révolution et la langue françaises: Y a-t-il paradoxe?L'histoire des indépendences des anciennes colonies françaises dans les années soixantes nous enseigne que la prise de conscience politique et l'émancipation des peuples de l'Afrique centrale et de l'Afrique de l'ouest sont dues aux idéaux de la révolution française. Les tirailleurs sénégalais et les premiers intellectuels de ces sous-régions se seraient inspirés de ces idéaux pour la libération de leurs peuples.Cet article examine le rapport entre les idéaux de la révolution française de 1789 et l'expansion et la promotion de la langue française. Il montre, par une analyse des données sociopolitiques et historiques que ces deux phénomènes se tiennent, et que la francophonie n'est que la suite logique de la politique linguistique en France après la révolution.RESUMOLa franca revolucio kaj la franca lingvo: ĉu paradokso?La historio de la sendependigo de la iamaj francaj kolonioj en la fruaj sesdekaj jaroj sugestas, ke la politika vekigo kaj emancipigo de la popoloj de okcidenta kaj centra Afriko ĉefe ŝuldiĝas al la idealoj de la Franca Revolucio. La "tirailleurs sénégalais" kaj la unuaj intelektuloj de tiuj regionoj laŭsupoze trempis sin en la idealoj de la jaro 1789 kaj, poste, utiligis ilin por liberigi siajn popolanojn. La artikolo esploras la rilaton inter tiuj revoluciaj idealoj kaj la posta disvastigo kaj antaŭenigo de la franca lingvo. Gi montras, per lingva kaj socipolitika analizo de la historio de la Franca Revolucio kaj la franca lingvo, ke ne ekzistas malkongruo inter la du, kaj ke la frankofonia movado estas kontinuigo de la lingva politiko de Francio de post la Revolucio de 1789.